ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Το πεντάτοξο πέτρινο γεφύρι ονομάστηκε και “γεφύρι του πεντοχίλιαρου”, επειδή εικονιζόταν στην πίσω όψη του πιο διάσημου χαρτονομίσματος στα χρόνια της δραχμής. Η ιστορία του, οι θρύλοι και ένα μαγικό ταξίδι από αέρος.

Η Καρύταινα τη Γορτυνία, είναι χτισμένη στον λόφο Άγιος Ηλίας (582 μ.), και είναι χαρακτηρισμένη διατηρητέος οικισμός. Είναι μια περίφημη καστροπολιτεία, πού άκμασε κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας. Κάτω από την Καρύταινα κυλάει ο Αλφειός, το ποτάμι του Ορφέα, ο μεγαλύτερος ποταμός της Πελοποννήσου, με μήκος 110 χιλιόμετρα. Εκεί λοιπόν, στέκει ένα γοητευτικό κομμάτι της ιστορίας που δεν είναι άλλο από το πέτρινο γεφύρι της Καρύταινας, του πεντοχίλιαρου και του Κολοκοτρώνη.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο άρχοντας του κάστρου της Καρύταινας, Γοδεφρείδος Ντε Μπριγιέρ «έχτισε» τη γυναίκα του στα θεμέλια, για να στεριώσει το γεφύρι. Και μάλιστα, αμέσως μετά τη θυσία, έκλεψε τη γυναίκα από το πρωτοπαλίκαρο του, τον Δομέστιχο Καταβά, και εγκατέλειψε μαζί της την Καρύταινα. Τη θέση του Φράγκου ηγεμόνα πήρε ο ίδιος ο Καταβάς και έγινε άρχοντας του κάστρου.

Στη μια πλευρά του γεφυριού βρίσκεται ένα εκκλησάκι, της Γέννησης της Θεοτόκου. Χτίστηκε από τον βυζαντινό άρχοντα, Ραούλ Μανουήλ Μελικής. Όταν μια μέρα, ο άρχοντας αποπειράθηκε να διασχίσει το κατεστραμμένο γεφύρι για να περάσει στην απέναντι όχθη, του Αλφειού, για κακή του τύχη, βρέθηκε μέσα στα ορμητικά νερά του ποταμό και παραλίγο να πνιγεί. Επειδή σώθηκε την τελευταία στιγμή, σαν από θαύμα, αποφάσισε να ανακατασκευάσει το γεφύρι το 1441.

Μετά από όλες τις παρεμβάσεις που έγιναν, το γεφύρι είχε πέντε άνισα μεταξύ τους τόξα, με το μεγαλύτερο να φτάνει σχεδόν τα 9 μέτρα άνοιγμα. Οι τοξωτές καμάρες του ορθώνονται πάνω από τον ποταμό Αλφειό σε ύψος περίπου 12 μέτρων, ενώ το μήκος του ξεπερνά τα 50 μέτρα. Κάποτε το πεντάτοξο γεφύρι, ήταν το μοναδικό πέρασμα του ποταμού για πολλά χιλιόμετρα, συνέδεε το κάστρο της Καρύταινας με τη Μεσσηνία, και αποτελούσε πέρασμα από την Αρκαδία προς τη Μεσσηνία και την Ηλεία και αντιστρόφως. Σήμερα, από τα πέντε τόξα, σώζονται μόνο τα τρία. Το μεσαίο ανατινάχθηκε κατά τον Εμφύλιο. Το κομμάτι του παλιού γεφυριού που λείπει, έχει συμπληρωθεί από ξύλινο τμήμα, ενώ η διάβαση γίνεται από τη νέα σύγχρονη γέφυρα.

Κείμενο από news247.gr

Τοῦ ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη

Ἡ µονή βρίσκεται σέ µιά χαράδρα τοῦ Λουσίου ποταµοῦ καί ἱδρύθηκε τό 960^[1] ἤ, κατά ἄλλους, τό 967^[2] ἀπό τόν βυζαντινό ἄρχοντα Ἰωάννη Λαµπαρδόπουλο, πού ἦταν φίλος τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ.^[3] Πράγµατι, ἡ µονή αὐτή βρίσκεται «Κολληµένη σάν ὄστρακο» στόν ἱερό «βράχο τῆς Μονόπορης».^[4] Ἔχει ὀνοµαστεῖ ὡς «ἡ ἀρχόντισσα τοῦ φαραγγίου» καί ἔχει κτιστεῖ στήν περιοχή «Μονόπορη» πού εἶναι τό καλύτερο καί ὀµορφότερο τµῆµα τοῦ φαραγγιοῦ.^[5] Πρόκειται, ὅπως προλογικῶς ἀναφέραµε, γιά ἕνα ἀπό τά πιό παλαιά µοναστήρια τῆς Πελοποννήσου.^[6] Νά σηµειωθεῖ ὅτι ἡ µονή ἔχει χαρακτηριστεῖ διατηρητέο µνηµεῖο. (περισσότερα…)

Σε μια καταπράσινη έκταση, λίγο έξω από το χωριό, βρίσκεται ένα πέτρινο εκκλησάκι, η Αγ. Τριάδα Παραδεισίων.

Οι ομορφιές του τοπίου, μαγεύουν τους περαστικούς, μετατρέποντας το σε πόλο έλξης από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. (περισσότερα…)

Το Δυρράχιο είναι ένα ορεινό χωριό, στο Νομό Αρκαδίας. Βρίσκεται από τα αρχαία χρόνια, από την Κάθοδο των Δωριέων όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, «σκαρφαλωμένο» σε υψόμετρο 840 μ., στο Αρκαδικό τμήμα του Ταΰγετου, στα όρια των Νομών Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας. (περισσότερα…)

Με τη δύναμη του νερού και τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πoλύπλoκες μηχανές που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωvιών αντικαθιστώντας την ανθρώπινη δύναμη ή τα ζώα στις πρώτες μορφές μύλων.

(περισσότερα…)